چای سبز پنجاه چهل یکی از نوشیدنی های ضروری زندگی روزمره است، اگرچه طعم بسیار جدیدی برای کشور ما است که پس از اعلام جمهوری در ترکیه شروع به تولید کرد.
نوشیدنی در مرکز زندگی اجتماعی ما قرار دارد، در محل کار، در خانه، در همسایه، در ساحل، در پیک نیک، در غم، در شادی، در انواع مکان ها و حالات مصرف می شود.
چای مادهای خوراکی و نوشیدنی است که از فرآوری شاخسارههای تازه با روشهای خاصی بهدست میآید، جایگاه مهمی در زندگی روزمره دارد و پس از آب به صورت مایع بیشترین جذب را در بدن دارد.
گیاه چای از جنس Camellia از خانواده Theaceae از راسته Parietales، از زیردسته گلبرگ آزاد از طبقه دو لپه ای قسمت پایینی آنژیوسپرم های گیاهان گلدار است.
چای ها با توجه به رنگ خود به چهار گروه اصلی تقسیم می شوند: چای سفید، سیاه، سبز و اولانگ که رنگی بین سبز و آبی دارد.
اگرچه همه این چای ها از برگ های گیاهی به نام “Camelia Sinesis” به دست می آیند، اما به دلیل تفاوت در زمان برداشت، سبک های خشک کردن و تکنیک های برشته کردن، رنگ و عطر آنها تغییر می کند.
از بو دادن برگ های چای به محض جمع آوری و سپس خشک کردن به دست می آید. مهمترین نکته در طول فرآیند خشک شدن این است که برگ های چای با اکسیژن واکنش نمی دهند. مقدار آنتی اکسیدان موجود در آن بسیار زیاد است. چین و ژاپن از جمله کشورهایی هستند که بیشترین انواع چای سبز را در جهان دارند.
چای سیاه: در نتیجه خشک شدن آهسته برگ های جمع آوری شده و واکنش با اکسیژن در این مدت به دست می آید. در واقع، چای سیاه و چای سبز از برگ های یک گیاه تهیه می شوند، اما چای سیاه بسیار بیشتر از چای سبز فرآوری شده است و بنابراین تغییر رنگ می دهد.
دلیل اینکه چای سیاه نسبت به سایر چای ها طعم و مزه و دم آوری شدیدتری دارد این است که برای مدت طولانی اکسید می شود. اما این وضعیت باعث می شود از مزایای چای سیاه کاسته شود.