قطعاً تابستان است که شما شروع به دیدن کفش گیوه کرمانشاه در اطراف، در اشکال و رنگ های مختلف می کنید. داستان‌های زیادی در مورد منشأ گیوه ها وجود دارد: کسی قدمت آن را به قرون وسطی می‌دهد، کسی آن‌ها را به دهکده‌های ماهیگیری اسپانیا و پرتغال مرتبط می‌کند، حتی برخی به روم‌های باستان.
موزه باستان شناسی گرانادا دارای یک جفت گیوه است که بر روی بقایای انسان در داخل کوزه با قدمت حدود 4000 سال یافت شده است.
این گیوه که با طناب جوت یا کنف بافته شده و با پارچه کتان ساخته شده بود، در حدود قرن سیزدهم توسط مردان پیاده نظام پادشاه آراگون پوشیده می شد.
اما تنها چیزی که مسلم است این است که تمام نظریه‌های مربوط به کفش‌های معروف با کفی از جوت یا کنف به مائولون، شهری کوچک در کوه‌های پیرنه، که سال‌ها انحصار بلامنازع تولید گیوه را حفظ کرده است، مرتبط است.
این گیوه ها به دست مردم محلی روستاهای همجوار ساخته می شد و خانه به خانه جمع آوری می شد. بین سالهای 1850 و 1880 روش تولید از سنتی به پیش صنعتی پیشرفت کرد.
از 1880 به بعد، گیوه ها در کارخانه‌ها با استفاده از ماشین‌آلاتی ساخته می‌شدند که در طول زمان سازگار شده بودند. در حدود اوایل قرن، تولیدکنندگان گیوه از یک دوره رونق زیادی برخوردار بودند.
بازار با تقاضای معادن شمال فرانسه هدایت می شد، جایی که هر ماینر هر هفته به یک جفت جدید نیاز داشت. در اوج سی کارخانه در منطقه سوله در کشور باسک فرانسه وجود داشت.
افراد محلی کافی برای انجام همه کارها وجود نداشت، بنابراین کارخانه ها کارگران فصلی را از اسپانیا، به ویژه از ناوارا و آراگون، دو منطقه باسک در سمت اسپانیایی پیرنه، استخدام کردند.
سیل کارگران فصلی بین سالهای 1890 و 1914 با پای پیاده وارد شدند. زمان هیروندل‌ها (پرستوها) بود که دختران جوانی از دره‌های آراگونی بودند که بین فصل‌های پاییز و زمستان برای کار در کارخانه‌های گیوه آمدند.
پرستوها در ماه مه وارد شدند و در پاییز رفتند. این مردان پس از پایان کار فصلی تمایل داشتند در فرانسه بمانند زیرا می توانستند به عنوان چوب بری، معدنچی و کارگر عمومی کار پیدا کنند.
