لباس مردانه. لباس مردان کردی از منطقه ای به منطقه لباس کردی زنانه سنندج دیگر تفاوت چندانی ندارد، به استثنای لباس های خراسان در اطراف قوچان. در آذربایجان، کردستان و کرمانشاه، مردان کرد.
عموماً پیراهنی (کراس) با یقه گرد و آستین‌هایی که در مچ به سورانی ختم می‌شود، می‌پوشند. یک جلیقه دکمه‌دار مانند لباس‌های نظامی (kavā؛ بشقاب cxl) یا یک جلیقه بدون دکمه (čūka؛ بشقاب cxli) با گردن باز. و شلوار گشاد (پانتول) که روی مچ پا نصب شده است.
پری پایین این شلوار از مهاباد تا کرمانشاه کاهش می یابد. یک ارسی پنبه ای (پشتند) به عرض 60-70 سانتی متر و طول 3-4 متر از طول تا می شود و از کمر تا سینه به دور نیم تنه پیچیده می شود.
سرپوش معمولی شامل یک عمامه به طول 2-3 متر است آب نخود برای سرفه که معمولاً از پارچه‌های حاشیه‌دار است، به استثنای نوعی خراطین به نام āḡābānū. دور کلاه (کلاو) پیچیده می شود که بدون عمامه نیز می توان آن را پوشید.
لباس مردان قوچان کاملاً متفاوت است: پیراهن بدون یقه قرمز یا سفید آستین دار بدون سورانی، شلوار باریک، مانتویی تا روی زانو، نوعی ساق (پاتاوا) به عرض 20 سانتی متر و یک متر. بلند، یک کمربند چرمی باریک و یک کلاه نمدی یا خز.
تغییرات. در لباس‌های کردی تنوع‌های کوچک زیادی وجود دارد محل قرار گرفتن جیوه در چرخ خیاطی قدیمی که نشان‌دهنده تفاوت‌های سنی است که برای مناسبت‌های خاص طراحی شده‌اند یا با تغییر فصل‌ها سازگار شده‌اند. به عنوان مثال، جوانان تمایل دارند.
از رنگ های روشن تر و روشن تر استفاده کنند. لباس‌های آن‌ها نیز عموماً حجیم‌تر از لباس‌های بزرگترهایشان است. در مهاباد طول پشتند برای دختران 3 متر و برای زنان مسن 6 متر است.
تاس‌کلاو که سرپوش سنتی مهاباد بود، امروزه فقط توسط زنان مسن پوشیده می‌شود. عکس اتو جیوه دار برخی دیگر دسمال ساده ای را روی سر خود می بندند یا آن را دور شانه های خود می پیچند.
دختران پارچه های ظریف تری را برای دستمال انتخاب می کنند، در حالی که اکثر زنان مسن پارچه های ضخیم تری به رنگ سفید می پوشند.
- منابع:
- تبلیغات:
