از نظر شیمیایی، پلی استایرن یک هیدروکربن با زنجیره بلند است که در آن مراکز کربن متناوب به گروه های فنیل (مشتقات بنزن) متصل می شوند.
فرمول شیمیایی پلی استایرن: n حاوی عناصر شیمیایی کربن و هیدروژن است. خواص این ماده با جاذبه های کوتاه برد واندروالس بین زنجیره های پلیمری تعیین می شود.
از آنجایی که مولکول های پلی استایرن فشرده از هزاران اتم تشکیل شده اند، نیروی جاذبه تجمعی بین مولکول ها زیاد است. هنگامی که حرارت داده می شود (یا به دلیل ترکیبی از ویژگی های ویسکوالاستیک و عایق حرارتی با سرعت سریع تغییر شکل می یابد)، زنجیره ها می توانند درجه بالاتری از تایید را به خود بگیرند و از کنار یکدیگر لغزند.
این ضعف بین مولکولی (در مقابل استحکام درون مولکولی بالا به دلیل ستون فقرات هیدروکربنی) باعث انعطاف پذیری و کشش می شود.
توانایی سیستم برای تغییر شکل سریع بالاتر از دمای انتقال شیشهای خود، به پلی استایرن (و به طور کلی پلیمرهای ترموپلاستیک) اجازه میدهد تا به راحتی نرم شوند و بر اثر حرارت قالبگیری شوند.
پلی استایرن اکسترود شده تقریباً به اندازه یک آلومینیوم بدون آلیاژ استحکام دارد، اما بسیار انعطاف پذیرتر و چگالی کمتری دارد (1.05 گرم در سانتی متر مکعب برای پلی استایرن در مقابل 2.70 گرم در سانتی متر مکعب برای آلومینیوم).[23]
پلیمرهای مصنوعی چیست؟ این نوع پلیمرها را می توان توسط انسان در آزمایشگاه سنتز یا به طور مصنوعی ایجاد کرد.
آنها به صورت تجاری در مقادیر زیاد برای رفع نیازهای انسان تولید می شوند. یکی از رایج ترین پلیمرهای مصنوعی که تقریباً هر روز از آن استفاده می کنیم، کیسه های پلاستیکی است.
پلیمرهای مصنوعی شامل بیشتر مواد پلاستیکی امروزی است که میتوان در زندگی روزمره با آنها مواجه شد، مانند پلاستیکهای مورد استفاده در خودروها، تلفنهای همراه، لوازم الکتریکی، مواد بستهبندی و غیره. پلی اتیلن ترفتالات (PET) و غیره
پلیمرهای مصنوعی معمولاً به عنوان “پلاستیک” شناخته می شوند. رایج ترین انواع آن نایلون و پلی اتیلن است. آنها بیشتر با افزودن پلیمرها تشکیل می شوند. این فرآیند پلیمریزاسیون افزودنی نامیده می شود. به آن پلیمرهای رشد زنجیره ای نیز می گویند.
پلیمرهای مصنوعی زیادی وجود دارد که ما در زندگی روزمره خود استفاده می کنیم، از نایلون مورد استفاده در پارچه – تفلون در ظروف پخت و پز و پلی وینیل کلراید PVC در لوله ها.
ما همچنین تمایل داریم از کیت های پلاستیکی استفاده کنیم که شامل پلیمرهای مصنوعی مانند پلی اتیلن و لاستیک های وسایل نقلیه ای است که با کمک لاستیک Buna تولید می شوند.